suka duka kehidupan

hari ni genap 10 hari selepas peristiwa mengejutkan, menyedihkan dlm episod hidup sy & dia. tarikh 14 mei 2010, hari jumaat, tgh bz kemas2 fail tuk preparation EAC, sy dpt miskol 2kali dr henpon en suami. ms tu dlm kul 5.45ptg kot. pastu msk lg satu kol dr no yg tak dikenali...sy angkat2 jer, suare yg tak dikenali bersuare..

koler: puan isteri pd Muhamad Safwan ker
sayer: yer saya
koler: sy nk bgtau, suami puan eksiden, dekat jln pintu blkg UiTM (rasenya koler tu bg detail tmpt kejadia, tp satu pun tak masuk dlm kepala sy...jln blkg UiTM..tu jer yg sy ingat)
sayer: &*%$#*&....Oh, yer ker...(blur)
koler: sy dh kol embulen, tgh tgu nk bw suami puan ke sepital
sayer: ...(tak ingat dh aper sy jwb...tp rase jantung gugur...darah semua mengalir kuo dr badan...dlm otak terpikir...camne keadaan die, teruk ker?...)

ms ni sy jwb tepon ngadap tingkap, then sy pusing belakang, tindakan sepantas kilat, capai henbeg n botoi air, ckp kat dewi.."dewi, kak ana nk blk, safwan eksiden..."..dgn muker blur... then dewi tny lg.."safwan suami kak ana ker"...sy iakan then terus keluar...

dlm pd tindakan sepantas kilat tu, masih lg blur sebenarnya...(leh tak dlm pd tu sy leh terpikir, nk nanges ker?...), tp kmdn sy terikir, tenangkan pikiran, rilex, jgn panic, jgn nanges..sbb sy perlu drive kete nie....

smpi kat kete, jumpa hadzrul, dia tegur sy, then melawk sal kete, tp sy terus ckp kat dia..."Safwan eksiden...kat jln blkg UiTM, tp sy tak tau tmpt detail kat ner...."..dia ckp dia ade terserempak ngan van JPA3 td....sempat lg sy tny dia..."nnt depa bwk g emergency sepital kangar kan?.."...kawan tu pun ckp aah la kan...then msuk keter terus ke kangar....

ade jugak terpikir, sy nk ke mana?...tpmt eksiden or sepital?...tp stering keter bergerak terus ke kangar...then heading to sepital...

dlm pejalanan ke sepital tu, dpt kol lg dr koller td..org tu ckp, "suami puan dh naik embulen, then dibawa ke sepital...moto suami puan ade kat rumah kat &%*$%#, dekat ngan tmpt eksiden..." punyalah detail bg nama tempat, walaupun sy dengar dgn jelas, serius sy tak tau pun tempat tu kat ner....koller tu ckp lg, takper arr, aper2 puan leh kol sy...(dia dgr kot suare sy yg sgt blur itew)

mind dh set nk ke ER sepital, then dh set kene ikut jln nie...tp kepala tidak seiring perbuatan, maka tgn sy yg memegang stering terus jer sesedap hati menuju ke town kangar...dh nk smpi town baru sedar, aku nk ke mana nie ek?...then kembali sedar mencari jln kebenaran ke ER...buang ar ms skit dekat 4-5 minit kot berpusing2...

sy smpi ER dlm kul 6ptg...turun dr kete keadaan kat ER tenang jer...so sahih aar embulen tak sampai lg...dok tgu dlm 3 min (rase cam 30 minit)...ade kol masuk...tertera nama 'abang'....dgn jantung dup dap dup dap...angkat kol...Alhamdulillah betul suare abang...

abang: hello, sayang...abang ni. abang eksiden, skrg ade dlm embulen....abang baru jer sedar, abang tak ingat aper yg jadi pd abang...
sayer: sayang dah ade kat sepital ni, sayang tunggu abang ek...abang hati2 tau..(bukan taknak ckp lg, tp sy tak smapi hati nk dgr suare dia...sgt lemah dan sayu)

ms ni hanya tuhan yg tau camna perasaan sy, seakan sedar dr mimpi, sy bersyukur sgt, sbb abang masih sedar..walaupun sy belum tau keadaan dia camna, tp Alhamdulillah, org pertama yg dia ingat dari pengsan adalah saya...isterinya...

dlm 5 minit pstu br dgr siren embulen sayup2, then van pertama yg smpi adlh van JPA3. barulah embulen sepital....abang ade kat dlm van JPA3 tu...biler strecher di tarik kuo dr van, sy nampak abang....luka di seluruh badan, leher di support dgn alat sokongan, muke berdarah...sy sempat capai tgn abang, paggil nama dia... dan abang sempat pandang wajah saya sambil tersenyum kemudian terus masuk dlm zon kritikal (merah) dlam ER tu...

dlam kalut2 tu, ade sorang pekerja sepital kot, soh sy amik brg2 abang dlm van..yg ade cuma helmet, sarung tgn, dan beg baju hujan dia...sy pergi lg ker tmpt register ER tu, br sy dpt beg kasut dia..ade walet, hempon n jam dia dlm tu...pas register tgu aar kat luar tu...

ms kalut2 tu..(br dpt tgk abg walau sekejap, setel brg2 dia, register...) keliling sy ramai sgt org..tp hakikatnya ms tu sy rase kesorangan...terpinga2 aper yg perlu dibuat..ms ni terasa sgt...sy perlukan seseorang ms ni....tp sy tetap sorang...

dh tak tau aper nk buat sy dudk kat tmpt menunggu...adelah 5-6 org lg...semer pandang kat sy...kenapa ek?...diorang nampak kot kekalutan td...ke sy nampak terpinga2...

ms duduk menunggu tu, mata sy liar lihat kelilig, dlm hati terdetik, kot2 family sy sampai...tp mana mungkin...mereka jauh di johor..family abang kat k.nerang...saper yg bagitau diorang...serius ms ni rase sunyi sgt...sy bukak beg abang....capai henpon dia, cr no phone mama (mak abang)...tp tak tertekan pun butang kol tu..rase berat sgt...ntah ar...dlm pada tgu tu, ade sms kengkawan masuk...sy sempat reply mesej yaa sorang jer...tu pun sekali....then masuk msj kedua yaa...sy jd terkedu...sbb yaa tanya 'saper teman u...', bukan salah yaa mesej camtu...tp soklan dia tepat pd masanya...hinggakan sy takde jawapan...sbb jawapannnya....saye sorang...

sy terus stop dgn henpon, masih tunggu...tak lama pastu En Derus dtg...org pertama yg temankan sy...dia dok sebelah sy, tanya lebih kurang...then sama2 tgu dgn saya...pastu dtg lak staf jab keselatan...depa dpt tau ade staf exsiden...so dtg amek detail semer...lama jugak en derus temankan sy, smpi dia mintak diri sbb nk amik anak...tak lama pastu dekan (ngan isteri n anak dia) dtg, staf pendaftar, lg staf jab keselatan...dan mereka 3 org ni lah yang temankan sy sampai la abang abis di rawat, di x-ray dan selesai semer cek...sampai kompem kata kene admit wad...barulah mereka2 ni beredar....celah2 tu tq kat hadzrul gak sbb dtg jeguk even mlm tu nak naik bas blk kg....

sy hanya jumpa abang dlm kol 7.45mlm, lepas abang kuo dr bilik x-ray...lama kami tgu kat luar tu...byk kali aar lampu tu menyala...means byk tmpt aar kene x-ray ek..

kuo2 tu leher masih lg bersupport...then sorong dlm ER...tp zon separa kritikal...dr 3-4 org belek2 x-ray...Alhamdulillah, takde kesan patah or retak kat seluruh badan....tp abg kene admit wad sehari...nak monitor keadaan dia...sbb dia pengsan masa eksiden dan dok dlm keadaan separa sedar dlm ms treatment tu...ape yg sy tgk, luka seluruh badan....kaki kanan n kiri, kuku kaki dicabut, kaki berjahit..lutut kanan n kiri luka...lengan dua2...muke belah kanan..kepala berjahit belah kiri...musti dia jatuh guling2 sbb luka kiri kanan....

ms tu dia sedar, n kenal saper yg ade sekelilng dia...sy tanya dia nk kol mama tak..dia angguk n soh sy kol....sy kol mama dlm kol 7.55mlm...pastu berderet aar kol masuk dr adik2 dia....

pas dh kompen takde kecederaan serius, dekan n yg lelain tu mintak diri...so tinggal la sy n dia...pas siap sy uruskan urusan msk wad...so kene sorong aar masuk wad...dlam ms tu dia rase pening n nak muntah....plastik dh mmg kat tgn...ms ni support kat leher dh bukak...Alhamdulillah...

dlm wad tu start aar doktor mai cek...pas sorang..sorang mai...ade sekali 3 org mai serentak...total 4 org doktor....ms ni sy wat operasi gunting baju n seluar dia...sbb nk bukak baju yg kotor n berdarah tu...senang gunting aar...doktor siap tolog gunting lg...mlm tu dia kene g x-ray lg, ade lg tmpt yg tak x-ray...tp Alhamdulillah, semer ok..

biler duduk berdua ngan dia...berbual dgn dia, tanya apa yg dia ingat....yg pasti dia cuma ingat smpai mula kejadian jer...dia tgh bw motor, ade motor keluar dr simpnag, masuk laluan dia..then dia tak ingat dh...dia ingat sedar sekejap dlm embulen..tp dia tak ingat dia kol sy...dia inagt jap dlm ER tu...pastu dia ingat dah kuo blk x-ray....ingatan dia hanya pada masa keadaan dia sedar..sbb dia berada dlm keadaan separa sedar almost 2 jam...mlm tu pun dia still nk recall skit2 ape yg jadi....dan smpi hari ni dia masih tak ingat camna kejadian tu berlaku...sbb pas berlanggar terus pengsan...pastu sy ckp td dh kol mama..dia leh tanya, biler sayang kol mama..(bukan td dia ke yg soh kol mama..!!!)....means td bukan sedar pun ek..

nasib masa kejadian dia pakai helmet lengkap....cuma dia pakai baju lengan pendek n track suit yg nipis ngan selipar...kasut elok jer dok dlm beg...glove pun tak pakai...bawak sajer......maka abis la luka seluruh badan...ms kejadian tu dia on d way nk g training ping pong kat dragon..

mlm tu mama dtg dlm kul 11++ mlm...dan mlm tu mama yg jaga dia kat spital...sy mmg sgt tak larat ms tu...sy blk umah smpi kul 1 pg....

esoknya dlm kul 9, dr round, then cek, dia leh discharge...sbb dia tak muntah..so assume that hentakan kat kepala dia minor jer aar....kalo tgk report dr, ade cerebral concussion but no evidence of fracture...

kat wad tu ade kengkawan yg dtg, tq semua...sbg lak kat umah...ramai aar tetamu kami 2-3 hari tu....

sabtu tghari anak sedara sy dr jitra dtg, so kami g balai polis wat report, then g usha tmpt eksiden...puas dia cuba ingat tapi nan adoo..last2 benti kat gerai tepi jln, tanya kat pakcik tu tmpt eksiden...nk jd cerita, pakcik tu la yg kawal lalulintas ms kejadian...so g aar kami ke tmpt tu, sbb nk tgk motor dia....biler tgk motor dia, takde aper..condition ok jer. calar skit2..motor yg satu lg pun sama...tgk helmet dia pun ade aar calar skit jer..wiser elok jer, tak pecah pun...tp kalo tanya sy, camna keadaan dia, sy hanya boleh ckp, ms dia kuo dr embulen tu, hanya tawakal n doa yg mampu sy buat....

motor ade tp kunci takde...tghari tu minta anak sedara sy bw motor blk umah ngan kunci spare...pastu esok kene g balai lg sbb nk amik statement lak..tp pas bincang2, tak perlu sbb polis dh siasat n motor satu lg tu yg salah, so depa kene denda RM300...pastu kami ke pejabat JPA3 cari kunci motor (+ kunci umah n lab)...setelah selongkar van yg bw dia ritu, terselit kunci tu kat celah2 stretcher tu...Alhamdulillah jumpe gak...kalo tak nk kene wat report satu lg....

dia dpt mc sampai 25/5..21hb ritu g bukak jahit kat kepala dia..then esok sy cuti, sbb nk bw dia g check up kat hospital kat SOPD, then sy pun ade check up jugak....nnt 28hb baru nk bukak jahit kat kaki dia...tp pg td dia kata satu jahitan tu dh terbukak sendirik...

Alhamdulillah, kehidupan kami kini kembali seperti biasa....cuma dia masih trauma nk bw motor...tgn mengigil bile dia naik atas motor tu pegang handle....

kepada rakan2 semua, ...jutaan terima kasih sy ucapkan atas doa, sokongan dan keprihatinan kalian semua...samada yg kol, sms, dtg melawat di wad n juga dirumah...terima kasih yang tak terhingga....kalianlah keluarga saya disini...

cerita ini sekadar luahan hati sy saja...mungkin agak panjang...namun tiada niat meminta simpati, sekadar mengucapkan rase syukur padaNya serta terima kasih kepada semua...

sy cuba kuatkan diri sepanjang ms di sepital...tiada setitik air mata pun jatuh..sy peru tabah pada ketika itu...tp sekuat manalah hati seorang perempuan, yg hidup diperantauan dengan hanya bertemankan seorang suami...mlm tu tiba dirumah, airmata gugur jua seperti tak mahu berhenti...dgn airmata berlinganan, sy sms abang sy di kg...tak sanggup rasenya beritahu mak n abah...biarlah abang yip yg menyampaikannya....dan diketika ini, airmata sy jatuh lg..bersama ketukan keyboard di laptop sy, bercerita tentang pengalaman tragis...patutlah selama bebrapa hari ini sy agak berat tuk meluahkannya, rupanya sy belum bersedia...ketabahan hati seorang aziana, rupanya masih dibayangi kesedihan nun jauh di dasar hati....

Demi suatu masa...semoga kami sentiasa berada dalam lindunganNya...